Wim Duisenberg

Willem Frederik Duisenberg (Heerenveen, 9 juli 1935 - Faucon (Frankrijk), 31 juli 2005) was de eerste president van de Europese Centrale Bank en een van de drijvende krachten achter de invoering van de euro.

Duisenberg was van 1970 tot 1973 professor in de macro-economie aan de Universiteit van Amsterdam, en van 1973 tot 1977 minister van Financiën in het Kabinet-Den Uyl. In 1977-1978 zat hij namens de PvdA in de Tweede Kamer, maar nam daaruit afscheid om president te worden bij de Rabobank.

Van 1982 tot 1997 was hij president van de Nederlandsche Bank, waarbij hij ook actief was in de Economische en Monetaire Unie. Duisenberg voert een sober beleid bij de bank. Hij koppelt de koers van de gulden aan de koers van de Duitse Mark. Dit pakt gunstig uit voor de Nederlandse economie, die in de dagen sterk afhankelijk is van handel met Duitsland. Ook het rentebeleid stemt hij af met de Duitse Centrale Bank. Dit levert hem de bijnaam Mr. Fifteen minutes op, omdat hij meestal snel nadat de Duitsers een renteverandering doorvoeren, hij hetzelfde doet.

Deze Nederlandse monetaire politiek is echter zo succesvol dat Duisenberg geroemd wordt in andere Europese landen. In 1998 werd hij de eerste president van de Europese Centrale Bank, met de Fransman Christian Noyer als vice-president. De Fransen zijn bijzonder boos over het feit dat hun kandidaat niet benoemd wordt en men komt een compromis overeen: Duisenberg blijft ten minste vier jaar directeur, waarna de Fransman Jean-Claude Trichet het over mag nemen.

Als president was hij verantwoordelijk voor de invoering van de euro op 1 januari 2002.

Duisenberg besloot af te treden op 9 juli 2003 (zijn 68e verjaardag), maar hij bleef actief tot Trichet hem op 1 november 2003 officieel opvolgde.

Wim Duisenberg was gehuwd met Gretta Duisenberg, een politiek activiste. Hij werd op 31 juli 2005 door de Franse politie dood aangetroffen in zijn villa in het Zuidwesten van Frankrijk.